حنبش سبز پیروز است

این تظاهرات توخالی و بی محتواست، اینها فقط بازیچه دست کودتاچی ها هستند و یا از منافع مستقیم مالی برخوردارند و یا اینکه به اجبار به تظاهرات کشانده شده اند. خیلی فرق می کنه با تظاهرات هایی که جنبش سبز برگزار می کند و شرکت کنندگانش با کمال میل و با جانفشانی در آن شرکت می کنند. اینها فقط بازیچه دست قدرتمندانند و برای حفظ قدرت آنها به خیابان کشانیده شده اند، فرق می کند با مردمی که بخاطر جامعه ای سالمتر، جامعه ای با عدالت بیشتر، برای آزادی و دموکراسی، برای انسانیت و حقوق بشر جان برکف به خیابان می آیند. امروز روز کودتاچی ها، روز جنایتکاران و قاتلان مردم، روز دزدان رای و مال مردم، روزه کاسه لیسان، روز حقیران، روز نادانان، روز خشک مغزان، روز.... بود. اما امروز آخرین روز نیست. جنبش سبز هر روز پیروزی جدیدی بدست می آورد. ما بالنده ایم. ما با هر روز شاداب تر می شویم و پر از زندگی. آنها هر روز پیرتر و عبوس تر می شوند. ما هرروز بالغ تر می شویم. آنها هر روز به مرگ نزدیکتر می شوند و این را خودشان می دانند و ته دلشان به ما غبطه می خورند.

بنیادهای وابسته به دولت، سپاه و آخوندها را به کارکنانش واگذار کنیم

دوستان یکی از مشکلات کشورهای دیکتاتور زده ای مثل ایران از قدیم یعنی صدها سال پیش تا کنون این بوده که دولت های ما و یا پادشاهان ما از قدرت مطلق برخوردار بوده اند چون همیشه شاهرگ اقتصادی مملکت تحت کنترل آنها بوده. قدیم آب و سیستم قنات بوده و حالا نفت هست. اینکه برسر نفت چی بیاید به هر حال باید اقتصاددانان بعد از تغییر بلافاصله پیشنهادات خودشان را بدهند ولی الان علی الخصوص برای راغب کردن قشر حقوق بگیر جهت اعتصابات و همینطور پیوستن به جنبش سبز من پیشنهاد می دهم که هر گونه بنگاه های اقتصادی ای که چه سپاه و چه آخوندها تصرف کرده اند و یا با پشیزی به مالکیت خود درآورده اند به کارکنانش بخشیده شود. اینطوری هم این اموال دردست ملت باقی می ماند و همین که در صورت سوددهی، دولت مالیات خود را می گیرد. کارکنان هم می توانند روسای این شرکت ها را هر از چندسالی خود انتخاب کنند و خود مستقیما مسوول رتق و فتق امور می باشند و مواظب هستند که دزدی نشود. البته این پیشنهاد بدین صورت هنوز خام هست، ولی به عنوان تلنگر فکری بدرد می خورد. به هرحال متاسفانه جنبش سبز هنوز تئوریسین های خود را نیافریده است، کم کم موقعش شده است.

ایران را به سوگ منتظری تعطیل کنیم

هر ایرانی با شرفی باید به احترام چنین مرد بزرگی از فعالیت اقتصادی خود دست بکشد. ملت باید عزای عمومی اعلام کند

شعارهای درست دشمن را به درد می آورد

دوستان دیدید خامنه ای چفدر از شعار جمهوری ایرانی و شعار نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران به درد آمده بود. این نشان میده جنبش داره راه درستی میره. این قضیه کلی هست شما هر وقت خواسته مشخصی را در هر بخشی مطرح می کنید و طرف مقابل صداش در می آید یعنی اینکه به خال زده اید.

خمینی آخرین سنگر کودتاچیان

خودشون با دست خودشون آخرین تیرشون رو دارن به هدر می دن، آغاز از بین بردن تابوی بزرگ خمینی در سطح جامعه. به امید اینکه از کاریزمای خمینی استفاده کنند و دو روز بیشتر زنده بمانند او را وسط انداخته اند. دیکتاتورها و قاتلین از هیچ دست آویزی صرفنظر نمی کنند.

یکی از ضرب المثل های اصیل ایرانی در فرهنگ دهخدا تغییر پیدا کرد

هفته گذشته ضرب المثل معروف " مواظب باش کلاه سرت نگذارند" به این صورت در فرهنگ دهخدا تغییر پیدا کرد: مواظب باش روسری سرت نگذارند

فقدان شعارهای سکولار جنبش تخریب جنبش سبز هست

من باید صادقانه بگم که دیگه نیمی از وجودم با جنبش سبز همراه نیست. بنظر من جنبش سبز اگه همینطوری پیش بره باز به بیراهه سال 57 می ره، منتهی اینبار دیگه خیلی ها راه خودشون رو از جنبش سبز جدا می کنن. جنبش سبز دیگه خیلی بوی مذهبی می ده. تنها شعاری که کمی بوی سکولار می داد یعنی جمهوری ایرانی را ازش گرفتن و جاش دولت سبز ملی گذاشتن، اینطوری پیش بره خیل عظیم خانم ها و خیلی از سکولارها از جنبش فاصله می گیرن، یکیش خود من. اگه حالا اینرو نشه دید حداکثر بعد از مبارزات محرم بارز میشه و جنبش سبز ریزش می کنه و بنظر من موتور جنبش خانم ها و سکولارها هستند و اینه کسانی هستن که تا آخرش می رن و این یعنی ختم جنبش سبز، متاسفانه!

راه دوم جنبش در صورت سازش موسوی و کروبی با رژیم چیست؟

موسوی، کروبی، خاتمی و رفسنجانی با یک چشمک از طرف خامنه ای و احمدی نژاد سازش خواهند کرد. جنبش سبز باید منتظر چنین روزی باشه و از الان خودش رو آماده کنه که چیکار می خواهد بکنه. جنبش هم سازش کنه و هزینه ها رو فراموش کنه و خاک بپاشه تو چشم مردم و یا تا رسیدن به آزادی و دموکراسی واقعی ادامه بده

جنگ جنگ فرسایشی

شما در این جنگ فرسوده می شوید ولی ملت بزرگ اهورایی در هر جنگی نیرویی تازه می گیرد. شما بازنده اید!

صرفا خواستار آزادی شدن ثمری نداره

خواستار آزادی شدن خالی، آزادی به همراه نمی آورد. اینرا در سال 57 تجربه کردیم آنموقع هم خواستار آزادی شدیم ولی دیکتاتوری محض نصیبمان شد. آزادی واژه ای هست که کلی محتوا درون خودش داره، ما باید خواستار آن محتوا ها بشویم وگرنه هیچ چیز نصیبمان نمی شود. مثل قابلمه ای می ماند که برای بدست آوردنش کلی هزینه می دیم و وقتی بدست می آوریمش می بینیم توش یا خالیه یا یک آش بی محتوای بدرد نخور و یا بدتر از آن مسموم کننده هست. مواظب باشیم

ما نمی توانیم از ایران بهشت درست کنیم ولی

یک کاری می توانیم بکنیم و آن اینکه یک پایه راست و محکم بگذاریم که
نسل بعد مشکلات ما را نداشته باشد. در این جنبش ما باید همه نهادها را انتخابی و قابل عزل کنیم چه بصورت مستقیم و چه بصورت غیر مستقیم، هر نوع نهاد استصوابی و انتصابی را باید حذف کنیم
واژه رهبر را که در بخش سیاسی و اجتماعی فقط نماد عقب افتادگی ایران هست، حذف کنیم.
رهبر آخرین بار در آلمان وجود داشت که به هیتلر می گفتند. بالاتر از رئیس جمهور نهاد دیگری نباید وجود داشته باشد.
هر نوع نهاد موازی با دولت و زیر نهاد هایش باید کاملا حذف شود.
هر نوع بودجه مخفی باید حذف شود و همه بودجه ها باید تحت حسابرسی پارلمان و وزارت خانه های مسوول قرار داشته باشد.